Amsterdamse Gastvrijheid

 Amsterdamse Gastvrijheid

Sinds een aantal dagen ben ik terug van mijn twee weken durende  reces (het erudiete Amsterdam spreekt tegenwoordig niet meer van  vakantie, dat woord is toebedeeld aan de provincie.) In het  zonovergoten Spanje werd ik maar weer eens met mijn neus op de  feiten gedrukt, dat alles wat wij in Nederland zo vanzelfsprekend  vinden, vaak voor buitenlanders niet zo is. Eenmaal aangekomen liep  ik al druilende het vliegveld uit op zoek naar mijn transfer. Zonder het  door te hebben belandde ik op de taxibaan en werd tot mijn grote schrik bijna aangereden door een taxibusje. 

Illegaal in Amsterdam

Illegaal in Amsterdam

Als ik na een lange dag werken in Brabant thuis kom in Amsterdam valt   mijn oog op een klein poststuk op de trap. Ja, in Amsterdam gooit men bij een gezamenlijke entree de post bij binnenkomst op de trap. De reden dat het opvalt is omdat de brief het logo van Amsterdam stadsdeel West bevat. Er zijn een aantal brieven die een emotie teweeg brengen zodra je ze ziet: De bekende blauwe envelop, het CJIB….. enfin dat behoeft geen uitleg.
Het vodje, want meer dan een paar pennenstrepen is het niet, sommeert me onvriendelijk doch dringend om contact op te nemen met mevrouw P. Vlierman, senior beleidsmedewerker stadsdeel West.

Amsterdam wat is je kleur?

Amsterdam wat is je kleur?

Het mooie weer dat we in het zuiden zo gewend zijn, laat zich soms ook even hier in `het Amsterdamse` zien. Ik heb mij laten vertellen dat de stad zich graag ` het Amsterdamse` laat noemen en niet gewoon Amsterdam. Maar de woorden gewoon en Amsterdam gaan dan ook slecht samen. Normaal, gewoon, mainstream zijn voor vele Amsterdammers vieze woorden. Viezer misschien nog wel dan Parijs, Pec-Zwolle of zelfs Rotterdam.

Geen Mening

Geen Mening

Afgelopen maand waren de verkiezingen weer. De eerste keer niet stemmen in     Brabant. Mijn relatie met Amsterdam is eigenlijk nog te pril om te stemmen.   Om me toch een beetje te verdiepen heb ik mijn hoop gevestigd op de  stemwijzer. Vol goede moed kruip ik achter mijn computer en start aan een  waslijst met vragen. Al snel voel ik mij het domste jongetje van de klas  wanneer me gevraagd wordt of het IJ moet worden uitgediept. Het IJ? Waar  staat dat ding dan, vraag ik mij af?

Amsterdamse Architectuur

Amsterdamse Architectuur

Er zijn boeken vol geschreven over het architectonisch geweld in Amsterdam. De één nog slechter dan de ander. Dit komt waarschijnlijk omdat er slechts twee groepen zijn die zich hier aan wagen. De eerste groep bestaat uit de Amsterdammers zelf. Zelfverheerlijkend schrijven zij over hun ‘Civitate Dei’ in al haar perfectie. Haar imperfecties, tot zover deze bestaan, worden weggeschreven onder de noemer ‘modern.’ Ook wel het nieuwe stadsbeeld van Amsterdam genoemd.

Regelzucht

Regelzucht

Als je het een echte Amsterdammer vraagt, dan zal die zeggen dat het nodig is om deze metropool in goede banen te leiden. Vraag je het aan een toerist dan zal deze zeggen dat dit uit de kluiten gewassen dorp gebukt gaat onder regelzucht. En inderdaad. Ook mij is de afgelopen maand opgevallen dat Amsterdam gebukt gaat onder bemoeienis en regelzucht.

Amsterdam en de metalen dood

Amsterdam en de metalen dood

De titel doet wellicht vermoeden dat Willy Vandersteen postuum een nieuw Suske en Wiske album heeft uitgebracht, maar niets is minder waar. De metalen dood vormt een alledaags gevaar voor de echte Amsterdammer en misschien nog wel een groter gevaar voor de niet-Amsterdammer.

Een Fiets te ver

Een Fiets te ver

Sommige van mijn vrienden houden blogs bij over muziek, het wel en wee van hun kinderen, of zelfs over hun huisdieren. Ik overweeg om hetzelfde te doen over mijn fietsen.  Het begint bijna ongeloofwaardig te worden, maar sinds ik hier drie weken geleden ben aangekomen, heb ik minstens zoveel fietsen verloren. Een belangrijke les is dan ook niet gehecht te raken aan je fiets. Nu is dit niet heel moeilijk, want je krijgt er de tijd niet voor.

Fietsen in Amsterdam 2/2

Fietsen in Amsterdam 2/2

Met één hand aan het stuur, mijn tas over mijn schouder geslingerd en al bellend baan ik me een weg naar het centraal station. Sinds mijn laatste avontuur ben ik er achter gekomen dat fietsen in de stad eigenlijk hetzelfde is als autorijden in een metropool. Voor buitenstaanders lijkt het alsof iedereen zich gecontroleerd langs elkaar heen manoeuvreert; de waarheid is dat iedereen eigenlijk maar wat doet. En als je het oeverloze geschreeuw dat op je af wordt gevuurd negeert, dan valt het eigenlijk best mee.

Fietsen in Amsterdam 1/2

Fietsen in Amsterdam 1/2

Mijn vuurdoop zit er op. Waar ik in Brabant gewend ben om voor iedere scheet de auto te pakken, zal ik in Amsterdam goede vrienden met mijn fiets moeten worden. Niet eens zozeer omdat ik dat graag wil, maar omdat ik weiger de helft van mijn salaris uit te geven aan parkeergeld in Amsterdam.Op mijn stalen ros besluit ik Amsterdam te ontdekken.